baba

"insanların yüzlerini göremiyorum
boğazım düğüm düğüm çözemiyorum
istesen de yanına gelemiyorum"

 kapalı görüşte cam arkasından gösterdiği, bana beni pasta üflerken resmettiği, iyi ki doğdun yazdıgı kağıt ve birbirine sarılamayan baba kız. ağlamaktan nefes alamıyorum artık.

yalnızlıgı gectim..

 selpağım bile yok amınakoyayım selpak ya

burdan

eve dönmek cok zor
eve dönünce ne olacak ne bitecek kestirmek cok zor
gitmek cok zor
eve dönünce hayal kurmak cok zor.

Ben 1.5 yıl daha İzmir'de ne yapacağım?

mühim değil

ne güzel şarkı bu
tabi ki yine benim için yazılmış hissine kapılıyorum.

herşey

tamam da ah kafam güzel olunca bir arpa boyu yol gidemediğimi farketmem ne olacak

today

I feel totally wasted.

Araf

Uzun süredir oyun oynamayınca çirkin oyunun çirkin kurallarını unutuyorsun. Birileri sana hatırlatınca da tek istediğin bildiğin güvenli sevgi dolu kollara geri dönmek oluyor. Ama yapamayacağını bilince de ne çirkin oyuna katılmak istiyorsun ne de o özlediğin kollara dönebiliyorsun. Yine arafta sıkışıp ne iyiye ne kötüye gidebiliyorsun. Ve elinde güzel olan hiç bir şey kalmıyor.